ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΕΡΓΕΙ

Το Μετρό απεργεί. Η αποφασιστικότητα που δείχνουν οι εργαζόμενοι στο Μετρό δεν αφήνει πολλά περιθώρια για υπαναχωρήσεις. Η αγωνιστική διάθεση και η άρνηση υποχώρησης από την πλευρά μας έχουν τρομοκρατήσει τα αφεντικά και τα τσιράκια τους.

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο τα Μέσα Μαζικής Εξαπάτησης έχουν ξεκινήσει ένα πόλεμο λάσπης ενάντια στους εργαζόμενους δείχνοντας ότι ο ρόλος τους δεν είναι η ενημέρωση αλλά οι επιταγές της εκάστοτε κυβέρνησης.

Μας κοπανάνε διαρκώς ότι οι προσλήψεις είναι παράνομες. Πέρα από το γεγονός ότι κάτι τέτοιο, ακόμα και με τα δικά τους κριτήρια, δεν ισχύει, πρέπει να γίνει ξεκάθαρο ότι δεν μας ενδιαφέρει αν της θεωρούν παράνομες ή όχι, οι νόμοι φτιάχνονται όπως τους βολεύει και εφαρμόζονται όποτε τους βολεύει.

Μας έχουν πρήξει ότι υπάρχει έλλειμμα και ως εκ τούτου πρέπει να προβούν σε μαζικές απολύσεις. Δεν κάνουν όμως καμία νύξη στο ποιος φταίει για το έλλειμμα, ποίοι αποφάσισαν γι’ αυτές τις προσλήψεις. Κανένας εργαζόμενος δεν εκβίασε για να προσληφθεί, αντιθέτως αυτοί μας εκβίασαν, μας εκβιάζουν και θα μας εκβιάζουν όσο παρασυρόμαστε στις διαχωριστικές λογικές που μας πασάρουν.

Το Μετρό απεργεί. Γιατί οι απολύσεις που ανακοινώθηκαν, η περαιτέρω μείωση προσωπικού που σχεδιάζεται, η επερχόμενη ιδιωτικοποίηση που είναι πλέον ξεκάθαρο ότι ετοιμάζουν, η μείωση των μισθών, όλα αυτά θα οδηγήσουν σε χειρότερες συνθήκες εργασίας, σε ελλιπή συντήρηση τρένων, εγκαταστάσεων, εκπαίδευση προσωπικού με αποτέλεσμα χειρότερες υπηρεσίες προς το επιβατικό κοινό.

Ένα επιβατικό κοινό που σύμφωνα με τη λογική ΜΜΕ – κυβέρνησης είναι αδιάφορο και ουδέτερ, εξανίσταται ξαφνικά επειδή κάποιοι «βολεμένοι» αποφάσισαν έτσι στα καλά καθούμενα να χάνουν μεροκάματα προκειμένου να ταλαιπωρούν τους επιβάτες. Εδώ όμως πρέπει να σκεφτούμε τι είναι αυτό το επιβατικό κοινό: Δεν είναι εργαζόμενοι; Δεν αντιμετωπίζουν διαρκώς την πίεση και την τρομοκρατία της απόλυσης από τ’ αφεντικά; Δεν αναγκάζονται να σκύβουν το κεφάλι μόνο και μόνο για να μην χάσουν δουλειά τους;

Γι’ αυτόν ακριβώς το λόγο πρέπει να γίνει κατανοητό πως δεν είμαστε ούτε κάτι διαφορετικό, ούτε βεβαίως εχθροί, αντιθέτως είμαστε το ίδιο, και γι’ αυτό το λόγο ο αγώνας της εργατικής τάξης περνάει μέσα από τον αγώνα των εργαζομένων στο μετρό, μέσα από των αγώνα των νοσοκομειακών, των δασκάλων και όλων αυτών που αγωνίζονται κόντρα στις ορέξεις της κυβέρνησης, του ΣΕΒ, του ΔΝΤ και πάσης φύσεως ντόπιου και ξένου αφεντικού.

Οι εργαζόμενοι δεν πρέπει να επιτρέψουν να περάσουν τα μέτρα ούτε στο μετρό, ούτε πουθενά. Δεν πρέπει να επιτρέψουν καμιά απόλυση εργαζόμενου. Πρέπει να υπερασπιστούμε τις συλλογικές συμβάσεις και να διεκδικήσουμε αυξήσεις στο ύψος των αναγκών μας. Να μην δεχθούμε καμιά περικοπή μισθού. Να μην πληρώσουμε τα χρέη τους. Να γίνει έλεγχος των οικονομικών και των βιβλίων της εταιρείας από επιτροπές των εργαζόμενων ώστε να γνωρίζουμε τα οικονομικά της. Αν θέλει ο κύριος Μιχαλόπουλος να κάνει περικοπές μισθών και προσωπικού να τις κάνει στους διευθυντές και τους προϊσταμένους του.

ΤΟ ΜΕΤΡΟ ΑΠΕΡΓΕΙ
ΟΙ ΑΠΕΡΓΙΕΣ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΣΥΝΕΧΙΣΤΟΥΝ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΡΑΓΜΑΤΟΠΟΙΗΘΟΥΝ ΓΕΝΙΚΕΣ ΣΥΝΕΛΕΥΣΕΙΣ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΠΑΡΟΥΜΕ ΤΙΣ ΤΥΧΕΣ ΜΑΣ ΣΤΑ ΧΕΡΙΑ ΜΑΣ
ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΔΩΣΟΥΜΕ ΑΠΑΝΤΗΣΕΙΣ ΚΑΙ ΠΡΟΟΠΤΙΚΗ ΣΤΟΝ ΑΓΩΝΑ ΜΑΣ

ΠΡΩΤΟΒΟΥΛΙΑ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ ΣΤΟΥΣ ΧΩΡΟΥΣ ΤΟΥ ΜΕΤΡΟ