απο τον Ιωσηφ Παπαδοπουλο
πηγη:http://www.camperlife.gr/2009-12-20-21-44-03/15-2010-06-14-16-54-46.htmlΤην Παρασκευή 11 Ιουνίου 2010 αποφάσισα να ανταποκριθώ στο κάλεσμα του Κινήματος των "Επιτροπών Πολιτών, Κατοίκων και Εργαζομένων" για το άνοιγμα των διοδίων στις Αφίδνες, και ήμουν εκεί στην ώρα μου, έχοντας "στολίσει" το camper με τις ανάλογες αφίσσες και φορτωμένος με αρκετή όρεξη για... επανάσταση. Μαζί μου, για πρώτη φορά, και η καπετάνισσα, την οποία, για να σας πω την αλήθεια, σκέφτομαι να ξαναερωτευτώ μετά από τριάντα τέσσερα χρόνια γάμου! Ήταν βλέπετε η πρώτη φορά που δεν επέκρινε την επιλογή μου να συμμετέχω στα κοινά για να αλλάξω τον κόσμο και στάθηκε στο πλευρό μου. Πώς να μην την ξαναερωτευτώ λοιπόν; Μπορεί όλο αυτό να ακούγεται "γραφικό", η αγανάκτηση όμως του κόσμου δεν είναι καθόλου γραφική και κοχλάζει στο καζάνι ενός αχόρταγου κατεστημένου, ενός πολύχρωμου συρφετού εργολάβων, πολυεθνικών, των μέσων της μαζικής μας εξαθλίωσης και των σκιάχτρων της εκάστοτε κυβέρνησης. Και δεν θα αργήσει πολύ να έρθει η ώρα της έκρηξης. Μια έκρηξη που δεν θα περιοριστεί στα στενά πλαίσια μιας μπάρας διοδίου, αλλά θα επεκταθεί, σαν τη φωτιά, παντού, και θα παρασύρει τα πάντα...
Η κλούβα με μια διμοιρία της Μονάδας Αποκατάστασης Τάξης (ΜΑΤ) ήταν βεβαίως και πάλι εκεί, αλλά οι άνδρες της παρακολοθούσαν διακριτικά, κρυμμένοι σχεδόν, ακριβώς όπως την προηγούμενη φορά. Παρόντες και άνδρες της Τροχαίας και της Ασφάλειας, οι οποίοι απάντησαν σε κάποιες ερωτήσεις μου, αρνήθηκαν όμως να μιλήσουν μπροστά στον φακό της βιντεοκάμερας. "Δεν έχουμε εντολή να επέμβουμε, παρά μόνο να εξασφαλίσουμε την τάξη και την ασφάλεια, τόσο τη δική σας που συμμετέχετε σ' αυτή την ενέργεια, όσο και των διερχομένων οδηγών", μου είπε ένας από τους άνδρες της Τροχαίας, ο πιο ομιλητικός, και συνέχισε : "Είμαστε κι' εμείς πολίτες σαν και σας. Αναλώσιμοι! Θα φύγετε κάποια στιγμή εσείς, θα φύγουμε κι' εμείς, θα έρθουν κάποιοι άλλοι στη θέση μας και η ιστορία θα συνεχιστεί. Μας παρεξηγεί ο κόσμος τις περισσότερες φορές. Εμείς, όμως, εντολές εκτελούμε και δεν μπορούμε να κάνουμε διαφορετικά"...
Κανένας βεβαίως από τους διερχόμενους οδηγούς δεν κατέβηκε, για τρία έστω λεπτά της ώρας, προκειμένου να συμπαρασταθεί σ' αυτούς που άνοιξαν τις μπάρες για λογαριασμό του. Η συμμετοχή τους περιορίστηκε στο σήμα της νίκης, στις κόρνες των αυτοκινήτων, σε... πολεμικές ιαχές, ύβρεις κατά των εταιρειών που εισπράττουν τα διόδια και γιουχαίσματα εναντίον του Δ.Ν.Τ. και της Κυβέρνησης. Κάποιος οδηγός μάλιστα φώναξε : "Άντε, και στη βενζίνη"! Πώς έχουν αυτοί οι νεοέλληνες πάντως την απαίτηση να γίνονται προς όφελός τους όλες οι δραματικές αλλαγές, χωρίς να εκτίθενται διαμαρτυρόμενοι και χωρίς να βγαίνουν οι ίδιοι στους δρόμους, είναι να απορεί κανείς! Μερικοί οδηγοί, ιδίως αλλοδαποί, μη μπορώντας να πιστέψουν ότι θα περνούσαν τις ανοικτές μπάρες των διοδίων χωρίς να καταθέσουν τον οβολό τους, σταματούσαν μπροστά στα ερμητικώς κλειστά παράθυρα των γκισέδων, μέχρις ότου κάποιος από την ομάδα των "κινηματιών" τους κάνει νόημα να προχωρήσουν...
Μία εισπράκτορας διοδίων ανοίγει κάποια στιγμή το παράθυρο του γκισέ της και με ρωτάει : "Πόσο θα κρατήσει αυτό"; "Μέχρι τις οκτώ", της απαντώ. "Α, ωραία, θα ξεκουραστούμε"! ήταν η δική της απάντηση. Μια άλλη στενοχωριέται που, ενώ κάθεται, δεν μπορεί να καπνίσει! Καθένας με τον πόνο του... Ένα από τα πιο εύστροφα μηνύματα που διαβάζω στα χάρτινα πανώ που κρατούν οι φίλοι του Κινήματος λέει: "Μας φαίνονται μεγάλοι μόνο γιατί εμείς είμαστε γονατιστοί! Ας σηκωθούμε"!
Το "ωραίο" πάντως είναι αυτό που συνέβη μετά το πέρας του ανοίγματος των διοδίων. Περάσαμε τα διόδια με κατεύθυνση προς Χαλκίδα και έκανα αναστροφή πάνω απ' τη γέφυρα των Αφιδνών για να επιστρέψουμε στην Αττική Οδό και να πάμε στην παραλία της Ψάθας όπου μας περίμεναν κάποιοι φίλοι. Πλησίασα τον γκισέ των διοδίων, τον οποίο λίγη ώρα πριν είχαμε ανοίξει, και ενώ ήλπιζα να περάσω ελεύθερα, αντιμετώπισα την πεισματική άρνηση της υπαλλήλου να ανοίξει τη μπάρα! Πείστηκε τελικώς, μόνο όταν της έδωσα τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου... Φεύγοντας της είπα : "Και κάτι άλλο. Το τέλος διοδίου γι' αυτό το αυτοκίνητο είναι 1.90 ευρώ και όχι 4.30 που γράφει η φωτεινή πινακίδα. Ενημερωθείτε τουλάχιστον για το τι ισχύει..." Την σκηνή αποθανάτισε με τη βιντεοκάμερα η καπετάνισσα...
Σειρά είχαν τα διόδια της Ελευσίνας. Παρά λίγο να δημιουργηθεί πολεμική σύρραξη! Η υπάλληλος θύμωσε σχεδόν, επειδή αρνήθηκα να πληρώσω, λες και θα έβαζε τα χρήματα στην τσέπη της! "Περιμένετε να έρθει ο επόπτης" μου είπε. "Να κάνει τι ο επόπτης"; την ρώτησα. "Πρέπει να υπογράψετε ένα έντυπο και να δώσετε τα στοιχεία σας", συνέχισε εκείνη στο ίδιο μοτίβο. "Κάνετε φορολογική παράβαση"! Το άκουσα κι' αυτό! Άκου φορολογική παράβαση γιατί αρνούμαι να πληρώσω διόδια! "Τα στοιχεία μου θα τα δώσω μόνο στην Τροχαία και με την προϋπόθεση ότι έχω κάνει κάποια παράβαση του Κ.Ο.Κ. Όσο για την φορολογική παράβαση που λέτε, αυτή βεβαιώνεται μόνο από την Εφορία και όχι από τον εργολάβο της εταιρείας που εισπράττει τα διόδια", της απάντησα, ενώ είχα αρχίσει ήδη να "παίρνω ανάποδες"."Περιμένετε", απάντησε εκείνη, και έκλεισε προκλητικά το παράθυρο του γκισέ της, ενώ κάτι έλεγε στο τηλέφωνο. Πίσω, εν τω μεταξύ, είχε αρχίσει να δημιουργείται συνωστισμός. Κάποιος ωρυόταν ότι θα χάσει το πλοίο αλλά έχοντας προφανώς δει την αφίσσα "δεν πληρώνω διόδια", στο πίσω μέρος του camper, τα έβαλε με την εισπράκτορα!
Κάποια στιγμή, και ενώ η καπετάνισσα βιντεοσκοπούσε συνεχώς τα τεκταινόμενα, κατέφθασε μια ξανθειά επόπτις. "Ο κύριος αρνείται να πληρώσει", την ενημέρωσε η εισπράκτορας των διοδίων και συμπλήρωσε, εφιστώντας της την προσοχή. "Προσέξτε γιατί υπάρχει βιντεοκάμερα". "Γιατί δεν πληρώνετε κύριε"; ρώτησε η εκπρόσωπος της εταιρείας. "Γιατί θεωρώ ότι είναι άδικο και παράλογο να πληρώνω πια διόδια", της απάντησα συμπληρώνοντας. "Δεν θα κάνουμε δικαστήριο εδώ. Ανοίξτε μου σας παρακαλώ τη μπάρα να περάσω γιατί θα την ανοίξω μόνος μου". "Πρέπει πρώτα να υπογράψετε ένα έντυπο", συνέχισε απτόητη εκείνη. "Δεν υπογράφω κανένα έντυπο", της απάντησα, "πάρτε τον αριθμό κυκλοφορίας του αυτοκινήτου μου, κάντε ό,τι νομίζετε και ανοίξτε τη μπάρα γιατί έχουμε κλείσει τον δρόμο. Αν θέλετε συζήτηση, μπορούμε να τα πούμε, αφού περάσω. Ανοίξτε όμως τη μπάρα, τώρα". Η μπάρα άνοιξε, τελικώς, εγώ πάρκαρα το camper στη δεξιά άκρη του δρόμου και περίμενα μερικά λεπτά, περίεργος να ακούσω τι άλλο θα έλεγε η ξανθειά επόπτις. Αυτή όμως δεν φάνηκε κι' εγώ, βεβαίως, δεν μπορούσα να περιμένω...
http://epitropesdiodiastop.blogspot.com/2010/06/blog-post_6894.html
Σημείωση : Μόλις ολοκληρωθεί το μοντάζ θα ανέβει εδώ και το σχετικό βίντεο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου